De 100 jarige!

 

Het is niet zo verwonderlijk dat de Zweedse journalist Jonas Jonasson de Swedish Book Sellers Award ontving. De titel van zijn debuutroman is al pakkend genoeg. In het boek gebeurt  er precies wat er in de titel wordt beschreven.  Alleen al in Zweden zijn er ruim 700.000 exemplaren verkocht van dit boek. Ook meldt de ene na de andere recensent dubbel te hebben gelegen tijdens het lezen van dit boek. Misschien behoort dit boek niet bij de literatuur maar in mijn visie is dit boek zeker een literaire werk bovendien kan je gewoon niet stoppen met het lezen van dit boek. Het boek is erg meeslepend.

Allan Karlson klimt op zijn 100^ste verjaardag uit het raam van het bejaardentehuis. Hij is de regels daar zat en hij is toe aan wat brandewijn. Allan vervolgt zijn weg naar het busstation waar hij van een jongeman de opdracht krijgt om op zijn koffer te passen. Als Allan’s bus arriveert, kun je waarschijnlijk al voorspellen dat Allan de koffer meeneemt. Deze koffer speelt een grote rol in het verhaal. In de koffer zit namelijk een behoorlijk bedrag aan maffiageld. Allan maakt in het verhaal veel nieuwe vrienden die niet allemaal even intelligent zijn. Er ontstaat een grote achtervolging naar de 100 jarige man en zijn handlangers, enerzijds door de maffiabaas en anderzijds door commissaris Aronsson.

Behalve het avontuur door Zweden wordt er in het boek ook verteld over het leven van Allan. Het blijkt dat hij in zijn 100 jarige leven belangrijke dingen heeft meegemaakt. Hij heeft bijvoorbeeld veel wereldleiders ontmoet. Sommige heeft hij geholpen maar sommige heeft hij ook bedrogen en beledigd. Hij heeft bijvoorbeeld de leider van de Sovjet unie een keer beledigd door hem een verkeerd gedicht op te dragen. Allan is in diverse lande gekomen: China, Korea, Iran, Spanje en Rusland.  Niet overal kreeg hij zijn brandwijn. Dit is een belangrijk motief in het boek. Toen hij in de Russische gevangenis belandde was dat geen groot probleem voor hem. Pas toen hij geen brandewijn kreeg, besloot hij te ontsnappen.

“De toon van de 100 jarige man… is los en feestelijk. Jonasson houdt, met de reis door de tijd en door de wereld, de aandacht van de lezer gevangen”. Hij maakt door de vele reizen, het verhaal avontuurlijk. Daardoor is het heel erg makkelijk om beelden te vormen bij dit verhaal. Hierdoor is het verhaal erg meeslepend en wordt de lezen genoodzaakt(uit nieuwsgierigheid) om verder te lezen, Allan Karlson komt overal en is onsterfelijk.

De hoofdstukken over Allans tripje in Zweden worden afgewisseld met hoofdstukken over zijn leven. Allan raakt betrokken bij het maken van de atoombom en hij speelt ook een belangrijke rol bij vele oorlogen. Allan ontmoet ook veel wereldleiders zoals president Truman en Roosevelt, dictator Stalin en Mao Zedong. Al deze werkelijke gebeurtenissen leiden er toe dat de lezer er van overtuigd wordt dat Allan werkelijk heeft bestaan. “Doordat het boek meerdere malen een absurde wending neemt blijft de lezer tot de laatste bladzijde benieuwd naar de afloop van het verhaal”.Het einde van het verhaal komt niet in zicht doordat Allan voortdurend in problemen beland. Steeds wordt je verbaasd om het feit dat Allan zich zo makkelijk uit alle problemen kan wegwerken. De spanning blijft er goed in zitten vanwege het onvoorstelbare einde.

Het boek zit ook vol met droge humor doordat Allan altijd positief naar de wereld kijkt. Hij laat zich door niets en niemand van zijn stuk brengen. Het boek zit vol met overdrijvingen en het doorbeken van het gewone hierdoor is de geloofwaardigheid erg hoog. Tot slot wil ik nog zeggen dat dit boek echt één van de leukste boek was uit mijn leeslijst.